Różowe jezioro Torrevieja brzmi pięknie. Jest to fenomenem środowiskowy i magnes na turystów. Turystów, którzy przychodzą z myślą, że wszystko im się należy i nie muszą szanować tego co zwiedzają, bo to jest ich chwila. Nie oszczędzili oni też Hiszpańskiego różowego jeziora w Torrevieja.
Błotko solne różowego jeziora. Różu tylko brak
W Alikante pojawiliśmy się bez większego planu zwiedzania i kiedy wujek Google powiedział nam, że w odległości godziny jazdy możemy zobaczyć różowe jezioro Torrevieja decyzja została podjęta natychmiastowo! Grafiki jeszcze nas upewniły, że to co zobaczymy tam zapadnie nam w pamięć na długo. I zapadało… takiego syfu dawno nie widziałem.
Jedna z naszych ulubionych zdjęć nie powstałoby gdyby nie wyrzucone meble na brzegu
Oficjalnie przez dziurę w płocie
Wejściem do tego “Parku Narodowego” w Torrevieja na wybrzeżu Costa Blanca była dziura w płocie. Myślałem, że zrobimy coś nielegalnego, bo w końcu płot powinien oddzielać i chronić od nieproszonych gości. Szkoda tylko, że dziur było tu kilkanaście na małym odcinku ogrodzenia. Udaliśmy się w kierunku jeziora, którego kolorystka z dystansu w ogóle nie przypominała różu. W głowie nadal miałem zdjęcia z internetu, okłamując się, że Photoshop nie dołożył się do ich stworzenia i zaraz staniemy nad piękną taflą różu z flamingami na horyzoncie. Po kilkunastu metrach znaleźliśmy się przy linii brzegowej. Wesoło przywitało nas przewrócone krzesło, kilka plastikowych płyt, pieluszka i majtki … Różowe jezioro istnieje i na pewno jest bardzo piękne w środku lata kiedy to lina brzegowa jest sucha, a słońce odbija się w tafli wody. Grudzień może był złym czasem na przyjazd, jednak ten obraz zostanie nam w pamięci, bo przecież te śmieci nie znikną na sezon letni.
CZY WIESZ, ŻE … montujemy filmy z podróży i wakacji? Zajrzyj na naszą stronę VlogoVentura – nie pozwól by Twoje wspomnienia wyblakły! Stwórzmy razem Twój film!
Ulica z oficjalnym parkingiem i dziurą do wejścia nad różowe jezioro Torrevieja
Różowe jezioro Torrevieja? I cały urok szlag trafił…
Nie oczekiwałem różu jak z obrazka, krystalicznej wody i pięknej plaży. W końcu czytałem opinie ludzi przed przyjazdem. Jedną zapamiętałem świetnie: tam powinny być prysznice i toalety! To już brzmiało jak przepis na zniszczony park narodowy. No się nie myliłem. Otaczało nas mnóstwo śmieci. Najróżniejszych. W internecie chwalono jak to tysiące turystów odwiedza to piękne miejsce i rzeczywiście wyglądało ono jak po przejściu tysiąca osób. Grupka młodzieży rzucała kaczki, przy okazji dorzucając puste butelki do rosnącej już sterty odpadków.
Torrevieja – słone różowe jezioro, które tworzy osad na pobliskiej florze
Franciszek na Torrevieja. Gdyby nie rozrzucone meble to nie powstałoby kilka fajnych zdjęć … ironia
Nie może być aż tak źle! Musi tu być piękno!
Laguna Salada de Torrevieja zasługuje na bliższe zbadanie. Przyjrzenie się temu miejscu. I rzeczywiście daliśmy szansę. Woda nie jest taka różowa jak z obrazka. Było to było spowodowane tym, że byliśmy tam w grudniu i dopiero w gorącym okresie woda nabiera swoich barw. Jezioro samo w sobie było ładne i gdyby ktoś o nie zadbał to rzeczywiście był by to piękny kawałek rezerwatu przyrody. Rośliny majestatycznie pokryła sól, a solne kałuże pękały niczym lód w zimę wydając ten fajny odgłos trzasku. Jakaś pani przyszła pochodzić w wodzie, jacyś młodzi rodzice zabrali swoje dziecko na spacer. Natalia była głosem rozsądku i zachęciła mnie abyśmy zapolowali na flamingi z drugiej strony jeziora. Pomyślałem, że to dobry pomysł i ruszyliśmy.
Grupka młodzieży nad różowym jeziorem puszczająca śmieci … kaczki znaczy, kaczki!
Nosz ku… to są różowe ścieki!
Chyba jednak wyprawę trzeba było zakończyć na oficjalnej dziurze w płocie, bo wtedy już mógłbym zakończyć narzekanie w tym wpisie. A jednak zajechaliśmy od drugiej strony jeziora przy ujściu Canal de la Solina na tereny prywatne. Tam już czekała brama z wyraźnym zakazem przejścia dla osób nieuprawnionych. Tylko brama, bo reszta płotu była całkowicie zniszczona, a jego resztki zakopane w śmieciach. Nie wiele myśląc udaliśmy się na drugą stronę, na ścieżkę, która prowadzi w głąb jeziora. Raptem po kilku metrach przekonaliśmy się, że jest gorzej. Niestety nie mieliśmy już wtedy aparatu by zrobić zdjęcia i pokazać Wam rury ściekowe odprowadzające wodę, podobną raczej do mazi z pobliskich pól uprawnych bez pośrednio do akwenu. Możliwe, że była to solanka, ale czy tylko? Po prostu pięknie i różowo zakończyliśmy całą wyprawę… Potem pozostało nam tylko zgarnąć hiszpańskie Tapas lub Baskijskie Pinchos.
Flamingi udało nam się znaleźć kilka kilometrów dalej w normalnym i czystym zbiorniku. To zdjęcie kosztowało Natalię mokre buty
Na pocieszenie dodam, że flamingi upolowaliśmy dopiero kilkanaście kilometrów dalej w jeziorku obok autostrady. To, że nie chcą jeść z wielkiego jeziora chyba o czymś świadczy. Może latem to jezioro jest o wiele ładniejsze, a słońce świeci na tyle mocno w oczy, aby nie było widać jak człowiek niszczy wszystko co naturalne…